ಕಾವ್ಯ ಕನ್ನಿಕೆ

ಇಂದು‌ವದನೆಯೆ ಚಂದವತಿಯೆ

ನೀನೆ ಕಾವ್ಯೋನ್ಮಾದಿನಿ

ಅಂದದಾ ಪದಬಂಧಕೆ

ಸುಳುಹು ನಿನ್ನಂದದ ಖನಿ

ಹಂಸ ನಡಿಗೆಯ ಪದತಲದಲಿ

ಮಣ್ಣು ತಾ ಮರುಗುಡುತಿದೆ

ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗದಿರೆನುತ

ಹೆಜ್ಜೆಯ ಸಾವಕಾಶಿಸಿ ಸೋತಿದೆ

ನೀಳ ಮೂಗಿಗೆ ನತ್ತು ನಾಚಿದೆ

ತನ್ನ ಸ್ಥಾನದ ಮೇಲ್ಮೆಗೆ

ಚೆಂಗುಳಿಯ ಕಪೋಲ ಕರೆದಿದೆ

ಮನ ಸೆಳೆದು ತನ್ನಲ್ಲಿಗೆ

ಕೆಂಗುಲಾಬಿಯ ಮೊಗವದು

ಮಗಮಗಿಸುತಿದೆ ನಗು ಹೊಮ್ಮಿಸಿ

ದಂತ ಪಂಕ್ತಿಯ ಹೊಳಹಿನಲ್ಲಿ

ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಚಂದವ ಮೀರಿಸಿ

ಸಂಪಿಗೆಯ ಮೊಗಕೆ ಹಣೆಬೊಟ್ಟ ಚಿಟ್ಟೆ

ಮುಖಪುಷ್ಪ ಮುದ್ದಿಸಿ ನಗುತಿದೆ

ಮುಗ್ಧತೆಯ ಕಣ್ಣೋಟವದು

ಕನಿಕರಿಸಿ ಬರಸೆಳೆವಂತಿದೆ

ಬಳುಕೊ ಮೈಯದು ನವಿರು ಲತೆ

ಕೈ ಬೆರಳು ಚಿಗುರಿನ ಕುಡಿಗಳು

ಕುಂಭ ಮಾಟ ನಿತಂಬಗಳು

ಎದೆಯುಬ್ಬು ಹದವರಿತಂತಿದೆ

ಪಾರಿಜಾತದ ಪುಷ್ಪದಂತೆಯೆ

ಸುಕೋಮಲ ನಿನ್ನ ಮೈಸಿರಿ

ಗಂಧ ವರ್ಣದ ನಿನ್ನಂಗವೆ

ಸುಗಂಧ ತಾ ಸೂಸುತ್ತಿದೆ

ನಿನ್ನಂದ ಬಣ್ಣಿಸಿ ತೃಪ್ತನಾಗದೆ

ಕವಿ ಮನವು ತಾ ಕೊರಗಿದೆ

ದೈವ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಅದ್ಭುತವು ನೀ-

-ನೆಂದು ಸಾಂತ್ವನಗೊಂಡಿದೆ

# ಸಂತೋಷಕುಮಾರ ಅತ್ತಿವೇರಿ