ಸಾವಿನಂಚಿನ ಕನಸು.

ಯಾಕೋ ಇಂದು, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೇ..... 'ಸಾವಿನಂಚಿನ ಕನಸು'- ಗಾಢ,ನಿಶ್ಚಿಂತ ಬೆಳಗಿನ- ಜಾವದ,ಸವಿ,ಸವಿ ಸಕ್ಕರೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ. ........................ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ ನನ್ನ- ಕತ್ತಿಗೊಂದು ಯಮಪಾಶ ಕುಣಿಕೆ,ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ವಿಕ್ರತ ನಗು- ನಗುತ್ತಾ,ನಿಂತಿದ್ದಳೊಬ್ಬ ಹೆಮ್ಮಾರಿ ನನ್ನೆದುರು. ಗುಡಾಣದಂತ ಹೊಟ್ಟೆ, ನಗ್ನ ದೇಹಕ್ಕೆಅರೆ-ಬರೆ ಮುಚ್ಚಿದ ಜಡೆಗಟ್ಟಿದ ಕೂದಲೇ ಬಟ್ಟೆ. ಮುಖವೋ ಮ್ರತ್ಯುಕೂಪ. ಕಣ್ಣು ಕೆಂಡದುಂಡೆ. ಬಾಯಲ್ಲಿ,ಉದ್ದದ ಕೋರೆ ದಾಡೆಗಳ ಮದ್ಯೆ ಹೊರಚಾಚಿರುವ ನಾಲ್ಕಿಂಚಗಲದ, ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುವ ಕೆನ್ನಾಲಗೆಗೆ..ರಕ್ತದ ದಾಹ.ಬಾಯಿಂದ- ಗೊರ,ಗೊರ ಶಬ್ಧ. ನಿಗುರಿದುಗುರ ಮುಷ್ಟಿ- ಯಲ್ಲಿ ಯಮಪಾಶ. ಕುಣಿಕೆ ಬಿಗಿಗೊಳಿಸುವ ಆತುರ ಮುಖದಲ್ಲಿ.... ಅಬ್ಬಾ...ಇದೆಂಥ ಬಿಬತ್ಸ ಕನಸಲ್ಲಿ.........! ಇಷ್ಟು ಸಾಕು ವರ್ಣನೆ- ಕ಼ಣದ ಕಣ್ಣು ಕಂಡಿದ್ದು 'ಥೇಟ್'ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದ 'ಚೌಡಿ'ಯೋ...'ಹಬ್ಸಿ'ಯೋ.. ಅಲ್ಲಲ್ಲ...ಯಕ಼ಗಾನದ ರಾಕ಼ಸಿ.. ............................ ಗಹ,ಗಹಿಸಿ ನಗುವಾಗ ಹಾಕಿದ್ದ ಚಡ್ಡಿ ಒದ್ದೆ- ಯಾಗುವದೊಂದೇ ಬಾಕಿ. ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದಲ್ಲೇ ಬೆವರ ಮುದ್ದೆ. ಥರಗುಡುವ ಚಳಿ ನಡುಕದಲ್ಲೂ ನಿದ್ದೆ- ಯಲ್ಲೂ ಬಿಟ್ಟಕಣ್ಣು- ಬಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ,ವಿಭ್ರಾಂತ ಸ್ತಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು.. .......................... ನನ್ನ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳಾಕೆ 'ಕೊನೆಯಾಸೆ'ಏನೆಂದು. ಕ್ರೌರ್ಯಕ್ಕೂ ಕನಿಕರ. ನನ್ನ ಮನಕೀಗ ಖಚಿತವಾಯ್ತು, ಇಂದೆನ್ನ ದೊಂಬರಾಟದ ಬದುಕಿನ ಕೊನೆ- ಕ಼ಣ.ನೋವು,ನಲಿವು, ಮೋಹ,ಕಾಮ,ಆಸೆ- ನಿರಾಸೆ,ಸಿಟ್ಟು,ಸೆಡವು, ತಟವಟ,'ದಗಲ್ಬಾಜಿ'ಗಳ ತೀರ್ಮಾನ ಇಂದೆಂದು. ಬದುಕಿ,ಬದುಕ- ಸಾಯಿಸುವದಕ್ಕಿಂತ, ಸತ್ತು,ಬದುಕಬೇಕೆ- ೦ದುಕೊಂಡೆ.... ......................... ಸ್ಮತಿಪಟಲದಲ್ಲಿ, ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ 'ಆಯಿ', ರಾತ್ರಿ,ನಕ಼ತ್ರಪುಂಜ ತುಂಬಿದ ಸುಂದರ ಆಕಾಶದತ್ತ ಕೈ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, ಸತ್ತಮೇಲೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿ ಅವುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಿನುಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಎಂದದ್ದು ನೆನಪಾಗಿ, ಇದ್ದುದರಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ,ಅವುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಅಜರಾಮರವಾಗಿ ಮಿನುಗು- ತ್ತಿರಬಹುದೆಂದು. ಒಣಗಿದ ತುಟಿಯ ನಾಲಗೆಯಿಂದ ತೇವಗೊಳಿಸುತ್ತಾ... 'ನನ್ನ ಕೊನೆಯಾಸೆ ಸಾವು,'ನೀನಾರು? ತಾಯೆ?'ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕವಳು- ವಿಖಾರವಾಗಿ ನಗುತ್ತಾ- 'ನಾ..ಯಮರಾಜನ ಹೊಸ ನೇಮಕ, ನನ್ನ ಹೆಸರು'ಕೊರೋನಾ' ವಿದೇಶದಿಂದ- ಬಂದವಳು' ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕೊರಳ ಕುಣಿಕೆ ಸಡಿಲಿಸಿ,"ಮತ್ತೂ..- ಬದುಕಿ ಸಾಯಿ.ನೀ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗದೇ ಶಿಕ್ಷೆ"ಎನ್ನುತ್ತಾ,ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಕ಼ಣದಲ್ಲಿ ಮಾಯ" 'ದಢಕ್ಕ್'ನೆ ಎದ್ದುಕುಳಿತು ಬೆವರೊರೆಸಿ- ಕೊಂಡು,ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿ, ಹೊರ ನೋಡಿದಾಗ... ಬೆಳಕಾಗಿತ್ತು.... ಬೆಳಗೂ ಆಗಿತ್ತು. - -ಅಬ್ಳಿ,ಹೆಗಡೆ.*